AH SE POUDIES JOUVENT
1-
Ah se poudiés jouvènt faire crida toun cor
Quouro li franchimand te diran que ta lengo
N'es que lou parla de quàuqui paisan,
Que te fau estoufa tòuti li mot cantaire
Que te disié ta grand pèr bressa ta jouinesso
E que lou goust dòu jour dèu veni de Paris
Car l'esperit dòu Nord l'emporto sus lou tiéu.
2-
Ah se poudiés jouvènt senti toun amo tristo
Quouro te diran que de l'Uba vèn lou lume
E que ta terro seco a que sis òulivié
O sa vigno que fai lou vin dis oubrié,
Mai que pèr si troupèu a jamai d'erbo fino
Que li nivo segur sur la Sèino à l'errour
An bèn mai de douçour que li rai sus lou Rose.

3-
Ah se poudiés jouvènt vèire enfin ta coulèro,
Quouro te cridaran que ti corso de biòu
N'es qu'un jo de brutau, que fau pas èstre uman
Pèr prendre soun plesi dins li fèsto d'areno
O que voudran sourire en vesènt li chatouno
Pèr un vèspre d'estiéu emé li tambourin
Dansa en escoutant de paraulo amourouso.

4-
Se pos jouvènt avedre la fierta de dire
Qu'un biòu te fai pas pòu dins lou plan d'Aigo-Morto,
Que podes mestreja li cavalo feroujo,
E pèr fe de bouvino èstre lèu gardo-bèsto
Qu'enfin te sènte urous sus toun camargo blanc
Quouro vas au Quila pèr faire l'abrivado
Aubourant au soulèu toun fèrri de gardian.
5-
Se pos jouvènt avedre mai que mai d'ourguei
Pèr faire clanti fort lou passa toun istòri,
Pèr dire que toun pople avié un grand destin,
Que nòsti troubadour se risien de Paris,
E que davans Muret pèr Nòsti Liberta
Nòstis àvi savien faire bàrri de cor
Coume l'avèn refa las ! despièi bèn souvènt.
6-
Se pos jouvènt tòuti li jour sènso vergougno,
Manteni lou parla que t'estaco au pais
Faire clanti ta lengo au travai, au plesi,
Dins ta famiho, au vèspre o lou jour i batudo,
Se pos garda ti jo e garda ti cansoun
Se pos emé fierta sauva ti tradicioun
Saras un ome, alor, digne fiéu de ta raço.

Jouse d'Arbaud
LA PREGUIERO DOU GARDO-BESTO
1-
Ai garda tout lou jour en aparant li souco,
Siéu las. La negro niue davalo sus la mar.
En siblan moun bestiau, taste lou goust amar
Dòu vènt-larg qu'a canta tout lou jour sus mi bouco.
2-
Talamen m'a ribla lou soulèu ensucant,
Qu'à miejour, espandi, dourmiéu long d'uno engano ;
Que tèms que mande Diéu, siéu pas, dins la grand plano,
Qu'uno mato de car e poumpe lou salanc.
3-
D'abord qu'un jour de mai a passa sus ma tèsto,
Vau embarra mi biòu. Gardo-me, pèr deman,
La santa de moun cors, o moun Diéu, e lou pan
E lou vin pur que fai canta lou cor en fèsto.
4-
Paro lou capitau dòu giscle e de la nèu,
Baio-nous d'erbo pèr mantène la curaio,
D'aigo pèr abéura li rosso e la vacaio
E que lou travaia jamai me fugue grèu.
5-
Pièi, moun Diéu, mando-me la fe de la bouvino
Que mantèn lou gardaire à l'entour dòu cabau ;
Aparo-me toustèms de la fèbre e dòu mau
Que buto li masié vers li vilo gourrino.
6-
Vese la luno que banejo entre li pin ;
Li biòu assadoula s'alongon dins la draio,
E iéu, entre soupa, dourmirai dins la paio,
Que l'aubo, d'aquest tèms, blanquejo proun matin.

Li Cant Palustre